FENERBAHÇELİLİĞE DAİR

Fenerbahçe'yle ilgili mevzularda Fenerbahçeli olmayanlar konuşunca saçma duruyor. Olayı anlayamıyorlar. Penaltı kaçırdı bunu niye seviyorsunuz diyor. Fenerbahçe ailemiz. Futbolcular bizim arkadaşımız. Derdiyle dertleniriz. Olsun der sırtına vururuz. Fenerbahçelilik budur.

Fotoğraf: Glasgow Rangers deplasmanı, penaltılarda kaybettiğimiz çeyrek final turu (13 Mart 2025).

Fred Tadiç Mert fark etmez. Şu fotoğrafta Fred'in gözyaşı bizim ailemizin hüznüdür. O bizim kardeşimiz, arkadaşımızdır. Gün gelir İrfan Can'a kızarsın. Sonrasında kendine gelir. Helal olsun dersin. Şöyle söyleyeyim. Bu huyumuz sebebiyle belki vasat oyuncuları da takımda tutuyoruz. Fakat önemli olan hikâyeleri kurmak. Futbol demek iyisiyle kötüsüyle bir takımın hikayesidir.

Zaten şu maçı tarafsız gözle izleyen bir ecnebi Fenerbahçe'yi tutmuştur. Fenerbahçe bir süredir Avrupa'da kendi hikâyesini yazıyor. Bir, iki, üç olmadı... Öyle boş değil. Olacakken olmadı. Bunun devamında o mutlu sonun belgeselinde bugünlerin kayıtlarını göreceğiz. Nihayetinde olacak.

Fenerbahçelilik hayat gibi akıyor gidiyor. Hayaller dışında öyle karşılık beklentisi yok. Durmaksızın onu yaşamak var. O yüzden 10 yıl kupa alamadınız işiniz zor diyenler başka dünyalarda olduğumuzu bilmiyorlar. İsterse 20 yıl olsun. Yine maçtan önce traş olur, mâbede gideriz. :)